درباره کارت های اعتباری:

کارت اعتباری یک کارت پلاستیکی است که روی آن  نام صاحب کارت و شماره آن به صورت برجسته وجود دارد و پشت کارت یک نوار مغناطیسی دیده می‌شود که درون خود برخی اطلاعات مهم مثل هویت و آدرس دارنده کارت را ذخیره کرده است. سیستم‌های مالی کامپیوتری مانند دستگاه‌های خودپرداز ATM از این اطلاعات هنگام احراز هویت فرد به منظور برداشت پول استفاده می‌کنند. یک کارت اعتباری استاندارد شامل یک عدد ۱۶ رقمی نیز هست که حاوی اطلاعات مهمی درباره نوع کارت، بانک صادرکننده آن و اطلاعات دیگر است. این شماره برای دارنده هر کارت منحصر به فرد است. از این شماره برای شناسایی دارنده کارت هنگام انجام معاملات الکترونیکی روی اینترنت نیز استفاده می‌شود.

آن‌طور که در دائره‌المعارف‌ها آمده است، استفاده از این نوع کارت برای انجام نقل و انتقال پول ابتدا در دهه ۱۹۲۰ و در کشور آمریکا رواج یافت. در آن زمان برخی شرکت‌های خصوصی مانند بعضی از هتل‌های زنجیره‌ای و تعدادی از شرکت‌های نفتی مشتریان خود را به استفاده از این کارت‌ها برای سهولت در پرداخت تشویق می‌کردند. استفاده از این کارت‌ها پس از جنگ جهانی دوم و خروج از رکود اقتصادی شدت گرفت.

اولین کارت اعتباری از نوع امروزی آن، یعنی کارتی که بتوان با استفاده از آن در طیف وسیعی از فروشگاه‌ها و کسب‌وکارها پول مبادله کرد، در۱۹۵۰ توسط Diners Club Inc معرفی شد و هنوز هم یکی از کارت‌های اعتباری شناخته‌شده از این نوع به شمار می‌رود. در۱۹۵۸ نیز کارت اعتباری دیگری در همین رده توسط شرکت
American Express معرفی شد که در حال حاضر یکی از معروف‌ترین نوع کارت‌های اعتباری است. مشخصه اصلی این دسته از کارت‌ها این‌است که شرکت صادرکننده کارت از دارنده آن یک مبلغ عضویت سالانه دریافت می‌کند و سپس به صورت ماهانه یا سالیانه و یا در دوره‌های زمانی دیگر برای او صورت‌حساب می‌فرستد و معادل مبلغ این صورت حساب از موجودی دارنده کارت نزد شرکت صادرکننده آن کسر می‌شود.

مدتی بعد سیستم کارت اعتباری بانکی رواج یافت. در این سیستم که امروزه نیز مورد استفاده است، صادرکننده کارت در اصل یک بانک است و هریک از دارندگان کارت اعتباری نزد بانک یک حساب دارند. هنگامی که کالا یا خدماتی توسط دارنده کارت (مشتری) خریداری می‌شود، این پول بلافاصله به حساب فروشنده (که خود نزد بانک حسابی دارد) واریز می‌شود.

بانک نیز به نوبه خود این هزینه را به صورت ماهانه و یا در دوره‌های زمانی معین دیگری به حساب مشتری منظور می‌کند و صورت‌حساب برایش صادر می‌کند و در صورتی که به میزان کافی در حساب مشتری پول نباشد، طی مهلت معینی از مشتری می‌خواهد که حساب خود را تکمیل کند. مشتری می‌تواند مبلغ مورد نظر را یک‌جا و یا با اقساطی که بهره به آن تعلق می‌گیرد، به بانک بپردازد.

اولین سیستم بانکی از این نوع در سال ۱۹۵۹ و از سوی Bank of America در کالیفرنیا معرفی شد وBankAmericard نام داشت. این سیستم تنها در همان ایالت کار می‌کرد. اما بعدا در سال ۱۹۶۶ در ایالت‌های دیگر نیز راه‌اندازی شد و صورت سراسری به خود گرفت. در سال ۱۹۷۶ این سیستم بانکی به VISA تغییر نام داد. ویزا امروزه یک کنسرسیوم بین‌المللی است که سیستم بانکی اغلب کشورهای دنیا در آن مشارکت دارند.
در همان سال ۱۹۶۶ اتحادیه کارت بین بانکی یا Interbank Card Association شکل گرفت و بعدا به MasterCard تغییر نام داد. ویژگی مسترکارت این بود که هیچ بانک خاصی در آن نقش محوری نداشت، بلکه هرکدام از بانک‌هایی که به صورت محلی اقدام به صدور کارت اعتباری برای مشتریان خود می‌کردند مایل بودند روشی برای متصل کردن سیستم‌های مالی خود به یکدیگر پیدا کنند. چنین سیستمی می‌توانست در میان مشتریان کوچک بانک‌ها که مایل بودند از کارت خود برای کارهایی مثل خرید مایحتاج روزانه و یا خرید اتومبیل و مسکن استفاده کنند علاقه‌مندان زیادی داشته باشد.

مزایا و کاربرد ها:

ممکن است این سوال در ذهن کسانی که با این کارت‌ها آشنایی ندارند به‌وجود آید که اصولا فلسفه حضور این کارت‌ها چیست و مزیت اصلی آن‌ها کدام است :

۱- عدم نیاز به حمل پول نقد در سفرهای خارجی

۲- امکان برداشت پول در بیش از ۹۰۰.۰۰۰ عابر بانک سراسر جهان

۳- قابلیت استفاده به جای وجه نقد در اکثر مراکز خرید ، هتل ها ، پمپ بنزین و هر محل دیگری که نیاز به پرداخت پول وجود دارد.

۴- امکان استفاده جهت انجام خریدهای اینترنتی در سایت هایی که MasterCard & VisaCard می پذیرند.

۵- ارائه واحد پولی همان کشور در عابر بانک های آن کشور.

۶- امنیت بسیار بالا

۷- امکان مسدود نمودن حساب در صورت مفقودی و یا سرقت

۸- بانکداری الکترونیکی

۹- سهولت در استفاده

۱۰- و دهها خدمات و امکانات بی نظیر دیگر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: